Hoe verwoord je iets goed?

Het is kwart over tien ’s avonds wanneer ik op zoek ga naar een schriftje om wat krabbels in te zetten. Hier moet ik een blog over schrijven maar hoe zet ik het op papier. Ik hoor mij het hardop mompelen. Een aantal steekwoorden volgen. Het zit in mijn hoofd maar ik krijg de juiste woorden niet op papier. Ik sla mijn laptop open en begin met mijn schrift naast mij te typen. Wat zeg ik wel, wat zeg ik niet. Welke woorden gebruik ik. Hoe komt het over. Hoe zal jij het als lezer ervaren. Het vinden van de juiste woorden is soms verrekte lastig. Zo op papier of in dit geval een blog maar ook en misschien nog wel meer in een gesprek.

Het vinden van de juiste woorden

Pas had ik nog zo’n situatie via WhatsApp. Woorden die anders bedoeld waren dan ik gelezen had. Wanneer ik zoekend bent naar de juiste woorden dan zit er vaak ook een emotionele lading achter. Ik wil iets zeggen zonder de ander te willen kwetsen en daarbij ook trouw te blijven aan mijzelf. Dat is best een uitdaging kan ik je zeggen. Vorige week belandde ik in een tweetal situaties waarbij ik merkte dat ik mijn woorden aan het afwegen was. Dat ik echt moest zoeken om het goede te zeggen. Het had ook alles te maken met kwetsbaar zijn, gezien willen worden en in één situatie ook met grenzen stellen. Tja en dan heb je best een mooie cocktail bij elkaar. Het heeft voor mij ook te maken met 100% jezelf kunnen zijn.

Mijn intentie was om daar eerst een blog over te schrijven. Over 100% jezelf kunnen zijn en om aan jou te vragen wanneer je dat bent. Ben jij dat altijd? Vorige week was ik in een aantal situaties waar ik moest zoeken naar de juiste woorden en tegelijk ook heel dichtbij mijzelf kon blijven. Ik realiseerde mij dat vooral na een feest waar ik, uiteindelijk, volledig mijzelf was. Dat kunnen, die ruimte ervaren, ervoer ik ook in een gesprek, tijdens een etentje. In het begin zoekend naar de juiste woorden maar daarna ruimte ervaren om volledig mijzelf te zijn en gewoon te zeggen wat ik wilde zeggen. Zo een aantal momenten in een week waarbij het kon.

Zoekend naar de juiste woorden kent ook een keerzijde. Het feit dat ik moest zoeken naar woorden raakt ook vertrouwen of het gevoel van niet begrepen woorden. Het is ook moeilijk om goed te beschrijven hoe ik het precies bedoel. Grappig eigenlijk dat het dus niet vanzelfsprekend is. Zoekend naar juiste woorden heb ik ook als iemand met een groot verlies geconfronteerd wordt of het heel moeilijk heeft. Wat zeg je dan zonder de ander nog meer verdriet te doen. Soms is gewoon zeggen dat je niet weet wat je moet zeggen al voldoende. De machteloosheid is dan alleen met deze woorden uit te drukken omdat het niet in woorden te vangen is.

Het zoeken van woorden, ze niet spontaan uit je mond kunnen laten rollen. Ik hoop van harte dat het steeds minder aan de orde komt omdat jij en ik dan allebei volledig onszelf kunnen zijn. Dat wij met elkaar weten hoe wij de ander kunnen helpen. Dat wij oog hebben voor elkaar, elkaar echt zien. Dat vraagt fijne, eerlijke en open gesprekken. Het vraagt een stuk kwetsbaarheid, je muurtje laten zakken. Dat vraagt ook om schuring. Dat het soms even knettert. Dat is niet altijd fijn en dat maakt soms dat je niet gezien of veilig voelt. Dat vraagt soms om sorry en een knuffel. De juiste woorden, ze zitten in jou en in mij! Soms komen ze er super onhandig uit. Maar als je van elkaar weet dat het uit een goed hart komt, dat het vanuit liefde wordt gezegd dan stuntelen wij samen verder en worden wij steeds meer onszelf.