Inspiratie,  Single

Ben je niet te eerlijk, te kwetsbaar?

Je kunt ook te eerlijk zijn. Is het niet te kwetsbaar? Iedereen kan het lezen. Het staat wel voor altijd op het internet hé. Zo een aantal reacties die ik op mijn blogs kreeg en krijg. Steeds meer mensen weten mijn blog te vinden. Wanneer je zichtbaar wordt krijg je zowel positieve als negatieve reacties. Dat is bij mij ook het geval. Natuurlijk kan ik allemaal gewenste blogs schrijven. Het perfecte plaatje schetsen maar het leven, mijn leven is nu eenmaal geen perfect plaatje. Hoe graag ik het soms in een perfecte foto, een perfecte selfie wil vangen. Alleen als ik dan dan naar die foto ’s kijk zie ik vooral de imperfecties. Sommige juist mooi, sommige naar mijn mening iets minder. Met mijn blog wil ik vooral dichtbij mijzelf blijven. Iedereen heeft recht op zijn mening en dat mag. Het zijn ook terechte vragen die zeker gesteld mogen worden.

Het durven benoemen wat ik lastig of uitdagend vind. Waar ik positieve energie uithaal dat is voor mij van waarde. Dat is wie ik ben. Dat is waarom ik schrijf. Het is een fijne manier om mijn gedachtespinsels op te schrijven. Ben ik daardoor een open boek. Deel ik nu alles breeduit in mijn blogs. Nee, alleen ik kies er soms wel voor om bepaalde stukken uit te lichten. Ook al is het soms niet begrijpen. Elk leven, ieder zijn of haar verhaal kent schuurplekken. Waar de rauwheid van het leven doorheen is gefietst of nog steeds fiets en ja dat voelt soms al rouw. Als verdriet dat een plek moet krijgen, waar ik mee te dealen heb. Waar jij wellicht ook mee te dealen hebt. Dat zit hem voor mij, en echt niet 24 uur per dag 7 dagen in de week, in de keerzijde van single zijn. Eenzame momenten ervaren. Geconfronteerd worden met situaties je in eens kunnen overspoelen. Verlangens die in eens weer naar boven drijven. Uit de reacties die ik mag ontvangen weet ik ook dat het iets universeel is. Ieder mens heeft bepaalde verlangens, wensen. Meerdere mensen, ook in relaties, worden geconfronteerd met onvervulde verlangens, dromen en wensen en rouwen daarom. Stille rouw die niet altijd zichtbaar en ook niet constant in alle hevigheid aanwezig is. Zie het als een schrale wond die aan het genezen is en door een onverwachtse beweging, door het aanraken van de plek weer even pijn doet opvlamt. Dat heeft soms een paar minuten en soms een paar dagen de tijd nodig om te herstellen.

Het echte gesprek

Het durven delen van een deel van mijn verhaal, via een blog is voor mij een vorm om iets van mijzelf te laten zien. De een doet het door het maken van muziek, door zang of door het schrijven van gedichten. De ander is van nature meer een open boek en flapt alles er al uit zonder soms de consequenties te overzien. Ja het is kwetsbaar maar het kan ook heel mooi zijn. Soms moet je iemand open breken. Langs diverse muren kijken om het echte verhaal te zien. Voorbij die goede grappen, die gulle lach of het zorgen voor de ander door altijd klaar te staan of de telefoontjes. Hoe mooi het ook is. Het gaat nooit voorbij het echte gesprek maar het kan wel helpend, een ijsbreker zijn. Met elkaar het eerlijke gesprek voeren. Ruimte te creëren wat er echt is. Durven we het nog? Voorbij de perfecte plaatjes op Instagram, de hilarische filmpjes op TikTok etcetera. Gewoon een van hart tot hart gesprek met elkaar. Zonder oordeel maar open en vriendelijk. Vragen te stellen zonder gelijk je eigen mening te ventileren. Gewoon alleen maar te luisteren en echt durven te kijken voorbij elkaars mooi opgebouwde muurtjes. Dat vraagt natuurlijk tijd, veiligheid en vertrouwen. Zo’n relatie moet groeien maar probeer het maar eens. Je zult verrast zijn wat het je brengt en wat je mag ontvangen.

6 Comments

Laat een reactie achter bij MaaikeReactie annuleren