Durf jij niet tegenover maar naast de ander te gaan staan?

Vanmiddag liep ik in een winkel op zoek naar vier dezelfde kaarsen voor in mijn kaarsenstandaard. Een speciale standaard om stil te staan bij advent. Morgen is het de eerste adventszondag. In de komende vier zondagen worden in veel kerken een kaars aangestoken om ons voor te bereiden op de komst van Jezus naar onze wereld, het kerstfeest. Ook thuis zal ik elke week een kaars aansteken totdat er uiteindelijk vier branden. Uitzien naar….

Hoop houden?

Ik betrap mijzelf erop dat ik dat dit jaar lastig vind. Om uit te kijken naar, om positief te zijn, hoop te hebben en uit te zien naar het kerstfeest. Je hoeft de televisie maar aan te zetten of een nieuwsapp te lezen en de meest verdrietige berichten komen je tegemoet. Toch heb ik mijn kaarsenstandaard neergezet en is mijn huis gevuld met lichtjes. Het leven is soms knap ingewikkeld. Juist in de maand die voor de deur staat kan dit extra voelbaar zijn. Wanneer je een dierbaar iemand moet missen, als je gezondheid het (even) laat afweten, als je stress op je werk ervaart of als relaties onder druk staan. Juist dan is een periode als advent zo belangrijk. Om hoop te hebben, om vertrouwen te houden dat, wanneer het donker voelt er iets geweldigs op komst is. Dat het licht eraan komt

Omringen met licht

Gisteren vond in een snoer met kerstverlichting. Ik dacht dat het keurig had opgerold maar ergens was het toch in de war gekomen. Het koste mij wat moeite om de boel te ontwarren. Toen het eenmaal gelukt was wikkelde ik het snoer rondom mijn kerstboom. Volgens mij is dat de uitdaging voor de komende tijd. Even extra stil, staan. Door je te omringen met licht, met mensen die je lief zijn, het uitdelen van hoop. Het goede te doen voor de ander en het soms ook te laten doen door een ander. Op deze manier mogen wij uitzien naar het kerstfeest. Mogen wij er zijn voor elkaar. In verbinding, in het echt luisteren. Mogen wij een tegengeluid zijn voor wat wij nu veel in de maatschappij horen. Niet lijnrecht tegenover elkaar en vooral benoemen wat jezelf wilt of nodig hebt maar naast elkaar gaan staan.

Vaak horen wij de ander wel maar luisteren wij niet. Ook ik merk dat regelmatig in mijn omgeving en dat maakt mij soms verdrietig, machteloos en gefrustreerd. Wat als wij echt naar de ander zouden luisteren, je oprecht in de ander zou verdiepen? Volgens mij zou de wereld dan veel mooier zijn. Het kan al eenvoudig in het klein. In ons privéleven, op ons werk en in het groot door een voorbeeld te zijn in de maatschappij. Door echt even tijd te nemen. Verder te gaan dan hallo of goedemorgen. Als je vraagt hoe gaat het op het antwoord te wachten in plaats van door te lopen. Ik zeg niet dat wij niet mogen zeggen wat wij, jij en ik nodig hebben of onze behoefte is. Het gaat mij er om hoor je elkaar, hoe kunnen wij elkaar helpen. Kunnen wij met elkaar zoeken naar de gezamenlijkheid om het goede te doen, hoop te geven en een licht te zijn. Samen onderweg naar het Licht, samen onderweg naar het kerstfeest!

Ik wens je een hele mooie adventsperiode toe.

Wil je meer lezen over de betekenis van advent, kijk dan eens op eo.nl.