Inspiratie,  Persoonlijke ontwikkeling

Een uitglijder als wake-up call

Het had zomaar een mooi filmpje voor Dumpert kunnen zijn. Afgelopen week liep ik in de regen over de hei toen ik ineens een uitglijder maakte. Het had niet veel gescheeld of ik was languit in een plas beland. Geen idee hoe, maar ik bleef staan. Snel keek ik om me heen: had iemand mijn capriolen gezien?

De herfst is in aantocht. Regenachtige dagen, wind, vallende bladeren. Hier regent het regelmatig eikels en liggen de eerste kastanjes en beukennootjes al op de grond. De natuur laat langzaamaan los. Er wordt steeds meer aan de bomen geschud. Af en toe genieten we nog van een nazomerdag, maar de dagen worden korter en de wind steekt vaker op.

Misschien wordt er ook wel aan jouw boom geschud. Is het tijd om dingen los te laten, af te sluiten, afscheid te nemen? Soms is er een uitglijder nodig om bewust te worden dat het pad dat je loopt niet meer de juiste weg is en het tijd is voor een nieuwe route.

De wake-up call

Soms houd je een taak, project of overtuiging vast omdat het ooit goed werkte, maar nu vooral zwaar voelt. Net als een boom zijn bladeren niet kan vasthouden als de herfst komt, is het gezond om los te laten.

Dat moment op de hei was voor mij ook een kleine wake-up call. Wat houd ik, ergens tegen beter weten in, vast? Vanuit loyaliteit en verantwoordelijkheid. Dingen die ooit goed voelden om op me te nemen, maar die nu niet meer passen. Het is een praktische vraag geworden: waar is mijn agenda eigenlijk mee gevuld, en word ik daar nog blij van?

Als ik eerlijk ben, gaat het ook over gewoontes en overtuigingen. Sommige gewoontes helpen – zoals een rondje wandelen of mijn weekend niet volplannen. Maar er zijn ook overtuigingen die mij in de weg zitten: ik ben niet goed genoeg of ik durf niet te kiezen. Ze maken dat ik blijf modderen, terwijl ik weet dat het me niet verder brengt.

Ruimte voor iets nieuws

De herfst herinnert me eraan dat ik deze overtuigingen, taken en projecten mag loslaten. Dat is het mooie van de seizoenen. De winter biedt ruimte voor verstilling en voorbereiding. En in de lente is er weer vertrouwen dat er iets nieuws mag groeien.

Misschien is dit seizoen ook voor jou een uitnodiging om even uit te glijden, stil te staan en te ontdekken of je nog op het juiste pad loopt.

Welke bladeren houd jij nog vast, terwijl ze eigenlijk mogen vallen?

2 Comments

Laat een reactie achter bij Conny Van GinkelReactie annuleren