Terugkijken, vooruitkijken of eigenlijk binnenkijken?

Vorige week liep ik mijn blote voeten over het zand, op zoek naar mijn handdoek. Ik genoot van de zon, de warmte en de mensen om mij heen. De relaxte sfeer op Curaçao leek mij als een warme deken te omarmen. Dat ik rust en ontspanning nodig had wist ik maar mijn lichaam leek het wel op te slurpen. Een week lang temperaturen rond de 30 graden bleken een goed medicijn. 2024 was voor mij een pittig jaar. Het had duidelijk zijn sporen nagelaten. Toch kon ik na een week in de zon voor mijzelf concluderen dat ik alles, zover het kan, goed op orde heb en dat gaf ook een heel dankbaar gevoel. De warmte, de leuke gesprekken, de zonnestralen het had mij echt goed gedaan. Mijn batterij was weer een beetje opgeladen.

Scherpe randjes

Samen met anderen was ik op vakantie en tijdens de vakantie hadden wij allerlei gesprekken. Doordat wij ook samen Oud & Nieuw vierden, kwamen er ook gesprekken over terugkijken en vooruitkijken. Sommige hadden al concrete plannen voor 2025, anderen minder. Ik schreef al, 2024 was voor mij een pittig jaar. Een jaar om ergens snel te willen vergeten. Toch voelt dat te makkelijk omdat er ook heel veel mooie momenten en dingen waren. Zoals vakanties in Nederland en daarbuiten. Het vieren van vriendschappen, momenten met familie, bezoeken van concerten en het theater. Als ik er goed over nadenk wordt mijn lijstje met dankbaarheidspunten steeds langer en langer. De scherpe randjes van 2024 verdwijnen langzaamaan steeds meer naar de achtergrond.

Vooruit

Vooruitkijken. Wij doen het allemaal. Helemaal als wij plannen gemaakt hebben. Vooruitkijken en vooruit willen zijn twee verschillende dingen. Soms kijken we vooruit maar luk het niet om er te komen. Blijft het bij wensen. Om vooruit te komen moet je misschien wel iemand of meerdere mensen bij je binnen laten kijken.

Wanneer laat jij iemand echt bij je binnenkijken? Hoeveel muren moeten daarvoor eerst worden afgebroken? Dat je stopt met verschuilen achter grootspraak, verhalen over vroeger, wat iemand misschien ooit tegen je gezegd heeft, dat ergens een angst je leven blijft bepalen? Je hoopt dat iemand je komt redden? Het zijn misschien ontzettend flauwe vragen. In de afgelopen weken hoorde ik veel verhalen over veiligheid en authenticiteit. Als ik vroeg wat bedoel je daarmee dan kwamen er allerlei verhalen los. Verhalen vaak over een ander en niet over onszelf. Niet over wat het voor jou of mij echt betekent. Waar is dan de rust in dit alles, waar ben je dan zelf?

Ook ik gooi niet gelijk mijn ziel en zaligheid op tafel. Laat mensen volledig binnenkijken. Ook ik moet mij vertrouwd voelen, merken dat iemand echt naar mij luistert en dan heb ik ook nog een stukje ego aan de kant te schuiven. Mij niet beter voordoen dan wie ik ben want daar heb ik alleen mijzelf mee. Je ware zelf laten zien kan heel kwetsbaar voelen en vraagt inderdaad een omgeving waar vertrouwen en gelijkwaardigheid is. Vooruit willen vraagt ook bereidheid om jezelf echt te laten zien. Sommige mensen zullen misschien niet meer juiste mensen voor je zijn. Alleen voordat je, in dit nieuwe jaar je weer volledig in je werk stort, in de waan van de dag en wij weer een jaar verder zijn, wil ik je uitnodigen om mensen echt een kijkje in je hart te gunnen. Niet weg te vluchten in volle agenda’s en ego. Tijd te nemen om met elkaar in gesprek te gaan. Het in gesprekken dichtbij jezelf te houden en niet altijd maar bij een ander neer te leggen. Lang te tafelen zonder te mopperen dat het allemaal wat lang duurt maar echt de tijd te nemen want daar zit volgens mij de sleutel om echt vooruit te kunnen. De bereidheid om de ander en jezelf beter te leren kennen, echt te kennen want achter al die muren die wij met elkaar hebben opgebouwd zitten hele mooie mensen. Je moet alleen wel durven loslaten.

Ik wens ons allemaal een mooi 2025 toe!