Een confrontatie die ik niet zag aankomen

“Maaike, je bent veertig, single, de kans dat jij ooit kinderen mag krijgen is er eigenlijk niet meer. Zorg maar dat je een goede relatie met je neefjes en nichtjes houdt want je hebt ze later hard nodig.” Een opmerking die even tussen neus en lippen door tegen mij gezegd werd. Die kwam wel even keihard binnen. Het was een confrontatie die ik niet zag aankomen.

Grootste angst

De kans dat de zorg voor ouderen over veertig jaar nog net zo goed georganiseerd is als nu, is niet vanzelfsprekend. Ouderen die langer zelfstandig blijven wonen. Mantelzorg zal dan nog veel meer aan de orde van de dag zijn en ja dan wordt er voor die zorg toch veelal naar de kinderen van de ouderen gekeken. En als die er niet zijn moeten anderen dat opvangen. Alleen wie dan? Het is, naar mijn mening, altijd belangrijk om in waardevolle relaties te blijven investeren. In familie en vrienden en hoe de toekomst eruit zal zien, ik heb gelukkig geen idee. De opmerking raakte wel mijn grootste angst en dat is niet zo zeer het alleen zijn maar die van eenzaamheid.

Maak je geen zorgen over de volgende dag

Van de week zat ik met mijn kopje koffie in de zon en gingen mijn gedachten terug naar die opmerking en waarom het mij zo raakte. Wat kan ik er aan doen? Dat die angst van eenzaamheid geen verstikkende werking krijgt. Toen kwam de volgende bijbeltekst in mij op:

Maak je dus geen zorgen over de volgende dag. Want de volgende dag zal weer zijn eigen zorgen met zich meebrengen. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen problemen..

Matteüs 6:34 (BasisBijbel)

Ik kan mij nu wel zorgen maken over de toekomst maar het lost niets op. Ik kan wel kiezen wat ik met mijn zorgen doe. Ik bid ervoor en breng ze bij God. Ik vind houvast in mijn geloof. Heel eerlijk soms doe ik dat veel te weinig. Mijn zorgen bij God brengen. Terwijl ik dat gewoon elke dag mag doen en jij ook! Vergeet ik dat deze reddingsboei altijd in het water ligt.

Lig ik weer te ploeteren tegen de stroming in. Gaan mijn gedachten met mij aan de haal. Vind ik van alles en iedereen wat en ben ik vooral heel hard voor mijzelf. Geef ik ruimte aan één van mijn grootste angsten en vergeet ik om gewoon te leven. Te genieten van de dag die nu is in plaats van maar druk te zijn met later.

Klinkt bijna te mooi om waar te zijn

Geloven, het klinkt allemaal zo mooi. Geloven in God, in dat er iemand voor je is waar je altijd je zorgen kunt neerleggen. Dat je alleen maar eenvoudig je handen hoeft te vouwen. Als je dit leest roept het misschien wel allerlei gevoelens bij je op. Denk je, klinkt mooi Maaike. Leuk voor jou maar niet voor mij. Als het toch iets bij je oproept, al is het die aversie wil ik je uitdagen om daar over na te denken. Waardoor komt het. Als je nieuwsgierig bent, kijk dan eens op https://alpha-cursus.nl/.

Het is niet te mooi om waar te zijn. Het is geen sprookje. Je mag al je vragen stellen. Het is inderdaad echt zo simpel als je handen vouwen en te bidden. Geloven in God geeft mij de houvast die ik nodig heb. Het geeft troost, ruimte om mijn zorgen een plek te geven inclusief alle worsteling, angst in mij die daarbij hoort. Ik krijg echt niet op alles antwoord en ook ik houd mij vragen. Alleen één ding weet ik wel. Er altijd iemand die met mij meegaat. Het Licht, ik zou niet zonder kunnen.

Blijf investeren in relaties, dat doe ik ook. Ik geef mijzelf een schop onder mijn kont als ik weer de neiging heb om mij op te sluiten of teveel te vinden. Als het gevoel van eenzaamheid de overhand neemt. Die opmerking die laat ik los. Vandaag is vandaag! Morgen is weer een nieuwe dag.