Welkom in mijn binnenkamer

Wie ben ik? Wie ben jij? Er zijn van die, ik noem ze kruispuntmomenten in je leven waarbij vragen voorbij komen als woon ik hier nog met plezier? Zou ik nog baan willen veranderen? Wat wil ik nog met mijn leven. De ene droomreis of…. Welke diepe, grote en persoonlijke wensen, verlangens houden jou en mij bezig en moeten wij ze loslaten of mogen wij ze vormgeven?

Ook kan je leven zo lopen dat je dromen mag en soms moet bijstellen. Dat jezelf in de spiegel aankijkt en afvraagt wie ben ik en als ik naar de toekomst kijk wie wil ik zijn en waar wil ik graag naar toe.

Wanneer het leven tussendoor komt

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die geen dromen, wensen of verlangens had. Ik heb wel diverse mensen ontmoet waarbij dromen of gezamenlijke dromen in duigen vielen omdat relaties stopten, ze elkaar moesten loslaten aan de dood of dat hun wereld op zijn kop werd gezet door ziekte, geldzorgen of andere levensveranderende gebeurtenissen. Het leven komt tussendoor en de in de maatschappij zo mooi verkochte maakbaarheid van het leven blijkt een geweldige marketingtruc te zijn. Wij kunnen tot op zekere hoogte ons leven inrichten en bepalen en tegelijkertijd soms ons er ook compleet aan verliezen. Verliezen aan het gevoel van status, aanzien, meer en meer verdienen van geld etcetera.

Nu even eerlijk

Wanneer je nu eerlijk naar jezelf in de spiegel kijkt, wat zie je dan? Ben je blij met wat je ziet? Ben je blij hoe je leven loopt? Hoe je weken gevuld zijn? Kom je toe aan de dingen die jij echt belangrijk vindt? Maak je er voldoende tijd voor vrij? Of heeft bijvoorbeeld de waan van de dag de overhand. Ben je eigenlijk alleen maar met werken bezig tenzij je het eigenlijk graag anders ziet. Vind je dat je eigenlijk wel beter voor jezelf kan zorgen omdat je lichaam allerlei signalen afgeeft en je elk virus wat rond waait meepakt of een tik van krijgt.

Pas was ik op mijn vakantie zelfs nog aan het werk. Hoorde ik mijzelf vragen stellen die ik ook op mijn werk regelmatig stel. Zat ik in mijn rol als adviseur. Liet ik de ander zijn of haar verhaal doen. Bleef ik maar vragen stellen. Kwamen mensen naar mij toe om hun verhaal te delen. Als ik heel eerlijk terugkijk gebeurde dit niet alleen op vakantie maar ook op tal van andere plekken. Zowel werk en privé. Ah de HR-adviseur is aan het werk zei iemand een keer. Wat eigenlijk heel veel zeggend was. Wanneer je de ander alle ruimte geeft. Steeds maar vragen blijft stellen hoef je heel lang zelf geen antwoorden te geven. Ik gaf adviezen, vertelde eerlijk dat ze hun verhaal niet bij mij moesten doen maar bij de persoon die het betrof en zo was ik constant een bemiddelaar, adviseur en soms een pastoraal werker. Vond ik het vervelend om te doen? Nee, ik vind het fijn om mensen te kunnen helpen, een luisterend oor of een spiegel te kunnen zijn. Alleen hierin is het een kracht en valkuil tegelijk. Heel veel mensen zijn goed in zich vol overgave te storten in hun werk, sport of vrijwilligerswerk. Excelleren in wat ze doen. Ze zetten hun talenten vol enthousiasme in. Alleen wanneer staat het nog in een gezonde verhouding? Ik denk wanneer je ook ruimte voor jezelf houdt om te blijven kijken naar het goede voor jezelf en de ander.

Ik was mij aan het verstoppen in die vele gesprekken met mensen. Zolang het over hun leven, wensen en dromen ging en gaat hoefde ik niet over die van mij na te denken. Heerlijk veilig totdat iemand mij een spiegel voor hield en verder keek en geen genoegen nam met het antwoord dat alles wel prima is. Herkenbaar?

Jouw binnenkamer

Die mensen, ik zou die mensen oprecht koesteren. Dichtbij je houden. Ook als je ze nog niet goed kent, je ze beter leert kennen. Zij zien iets in jou wat jezelf niet meer zag. Zij keken om al die muren van talent, hard werken, enthousiasme en goede zorgen heen. Ze zagen een glimp van jou. Van jouw binnenkamer en je hebt hen niet voor niets iets van jezelf laten zien. Laat ze een poosje met je oplopen, laat ze zien wie jij echt bent. Als jij die ruimte van een ander krijgt. Dat je even in hun binnenkamer mag kijken, mag oplopen wees er dankbaar voor, koester het. Loop samen op maar vergeet daarin jezelf niet. Durf ook jezelf te laten zien. Daar ligt onze kracht en kwetsbaarheid. Ik nodig ons allebei uit om deur open te zetten, ook al is het maar eerst op een kiertje.