Inspiratie,  Single

De keerzijde van de zomer

Gisteren deed ik mijn computer uit, zette ik mijn kopje in de vaatwasser en liep ik met een verzorgplant onder mijn arm naar huis. De scholen zijn dicht, de zomervakantie in regio midden is vandaag begonnen. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik het heb afgeteld. Niet omdat mijn hoofd niet meer wilde maar mijn lichaam zegt eigenlijk al een aantal weken het is mooi geweest, doe maar even een stapje terug. Ik voel mij intens leeg, op. Ogen die voor mijn gevoel achter in mijn oogkassen zitten, misselijk van vermoeidheid, een enorme suikerbehoefte hebben en geen energie meer om te koken of huishouden te doen. Welkom in mijn wereld. Ik weet niet hoe het jou is vergaan maar naast werken waren mijn weken ook gevuld met allerlei andere activiteiten. Van bruiloften tot eind musicals, verjaardagen en vergaderingen. Van alles werd afgerond en uitgestelde feestjes werden ingehaald. Super leuk maar het was lang geleden dat mijn agenda zo goed of eigenlijk iets te goed gevuld was. De andere kant van een goed gevulde agenda is gezelligheid, mooie ontmoetingen en fijne gesprekken.

Ruim vijf weken vakantie. Ik realiseer mij dat dit super luxe is. Ik heb het voorrecht om daarvan ook een week echt van op vakantie te gaan. Toch schrijf ik, met enige twijfel deze blog, omdat ik ook de keerzijde van de zomer wil benoemen. Voor mij dan. Misschien is dit voor jou ook herkenbaar. Ik doe het niet voor medelijden maar hopelijk voor een stukje begrip.

De confrontatie van de zomer

Hoe fijn ik de vakantie ook vind. De keerzijde is ook dat ik hem confronterend vind. De routine, het werkritme wordt doorbroken en ik krijg alle tijd en kans om na te denken. Veel mensen om mij heen gaan op vakantie. Genieten van hun verdiende tijd vrij. In de meeste gevallen gaan ze samen of samen met hun kinderen op reis. Van kamperen tot vliegen naar een tropisch eiland. Ik heb een hoop mooie plannen gehoord. Heerlijk en van harte gegund!! Alleen wanneer iedereen weg is, komt bij mij de eenzaamheid het hardste binnen. Dat is voor mij de keerzijde van single zijn. De keerzijde van vakantie. Van een langere periode vrij. Wat ik al schrijf, ik ga op vakantie en gek genoeg, hoe tof ik dat ook vind, is dat ook confronterend. Ik ga met familie mee op reis. Ik ga een poosje mee en dan reis ik alleen naar huis. Een reis van ongeveer 8,5 uur. Die confrontatie is voor mij hard en voelt op dit moment, dit jaar harder dan de afgelopen jaren. Ik denk dat het komt doordat ik op het moment van schrijven zo moe ben en toe ben aan even helemaal niets. Ondanks dat straks heerlijk mag gaan kamperen. Want echt je doet mij groter plezier dan in je pyjama naar de douche lopen, beetje rommelen op een gasbrandertje voor tent en heel de dag buiten zijn. Het geeft een dubbel gevoel. Dankbaar dat ze mij uitgenodigd hebben om een week mee te gaan en de andere kant van alleen weer terugreizen. Die confrontatie. Het geen totale samen hebben.

Mag het er zijn? Ja, het mag er zijn.

Natuurlijk ben ik niet de enige single en zijn er tal van mogelijkheden om mensen op te zoeken, om op vakantie te kunnen. Door bijvoorbeeld een groepsreis te maken. Dit jaar zat dat, door relatief laat gewijzigde plannen het er niet meer in. Het samen plannen kunnen maken, de mooie verhalen en plaatjes op social media. In alleen thuis zijn, als iedereen weg is. In je eentje terug naar huis reizen. Dat is voor mij pijnlijk. Is voor mij rouwen om het alleen zijn. Misschien is het ook wel zo, nu ik dit jaar 40 wordt het extra naar boven komt. Het verlangen en de eenzaamheid. Stille rouw van het single zijn. Confrontatie met mijn eigen waarde. Ben ik dan niet goed genoeg. Naar hoe ik naar mijzelf kijk en daarin ook mijzelf veroordeel omdat ik van alles zou moeten kunnen, niet mag zeuren en dat de pijn er niet mag zijn. Dat ik mij niet mag aanstellen want ik ben nu immers vrij en ik ga nog op vakantie. De pijn mag er zijn. Ik schrijf dit niet omdat ik ondankbaar ben. Ik voel mij een rijk mens doordat familie zegt ga gezellig een poosje met ons mee. Ik weet ook dat er zat mensen zijn, die het heerlijk vinden om alleen te zijn. Die het liefst alles alleen doen. Van reizen tot alleen uiteten. Ik maak je alleen deelgenoot van mijn verhaal.

Maak er een mooie zomer van!

Nu ik het zo lees klinkt het best zwaarmoedig. Of het de juiste timing van posten is, weet ik niet. Ik twijfel ook of ik het zou delen en toch doe ik het. Ik schrijf het niet omdat ik behoefte heb om elke dag iets om handen te hebben want ik kan net zo goed genieten van een dag alleen zijn en het lezen van een boek in de zon. Het is ook niet erg, als ik niet elke dag iemand spreekt. Ik schrijf het voor stukje bewustwording. Er wordt veel gezegd en geschreven over eenzaamheid bij ouderen maar er is ook een hoop eenzaamheid onder jongeren en jong volwassenen. Juist is deze tijd van het jaar, wil ik je vragen denk ook aan deze groep mensen. Ik weet dat ik niet de enige ben die de zomer confronterend vind. Blijf oog hebben voor elkaar. Herken je wat ik schrijf? Benoem het in je omgeving. Dat ze weten dat het er is. Het mag er zijn. Jij mag er zijn. Ik hoop dat je fijne plannen voor de zomer hebt gemaakt. Maak er ieder geval een mooie zomer van! Fijne vakantie!

14 Comments

Laat een reactie achter