De afgelopen week begon ik meerdere keren aan een blog, maar telkens stopte ik na één alinea. “Dit is het niet,” dacht ik. Of: “Het pakt niet goed uit.” Het was alsof de juiste woorden zich verstopten. Later teruglezen hielp ook niet altijd: soms klonk het zwaarder dan bedoeld, soms te kort door de bocht. Dus belandden de concepten in mijn digitale prullenbak. Geschreven woorden kunnen hard of helend zijn Het vinden van de juiste woorden is soms lastig. Zeker als het geschreven is. Je hoort geen stem, je ziet geen gezicht. Dan kan al snel iets verkeerd geïnterpreteerd worden – in zowel positieve als negatieve zin. Laatst schreef ik…

Vanmorgen deed ik een poging om mijn to do lijst korter te krijgen. Tegen beter weten in eigelijk. Het lijstje werd eerder langer maar de titel boven het lijstje veranderde ik in ‘na de zomervakantie’. Aan het eind van de ochtend kon ik mijn computer afsluiten. De neiging om nog van alles van het lijstje ‘na de zomervakantie’ af te ronden was er wel maar ik wist ook dat ik gewoon moest stoppen. Het was goed zo, ook al draaide mijn hoofd overuren. De collega’s die ik zag wenste ik een fijne vakantie, mijn naambordje schoof ik op afwezig en toen sprong ik op de fiets. Mijn zomervakantie is begonnen!…

Van de week kwam mijn moeder een kop thee bij mij drinken. Toen ze relaxt op de bank zat, gaf ik haar een cadeau. ‘Kom je zondag niet?’ vroeg ze toen. Het is toch elke dag Moederdag zei ik. Ze keek mij lachend aan, maakte haar cadeau open. Voor mij zit daar wel de kern. Wat mij betreft hebben wij geen speciale dagen nodig om mensen te laten weten dat wij aan ze denken, ze waarderen, van ze houden om wie ze zijn en wat ze voor ons betekenen. Volgens mij mogen wij dat elke dag markeren. Het maakt dan niet uit of het dan je vader, moeder, broer, zus,…